4. தளைபட் டழியத் தகுமோ?

வளைபட்டகைம் மாதொடு மக்க ளெனுந்
தளைபட் டழியத் தகுமோ தகுமோ
கிளைபட் டெழுசூர் ருரமுங் கிரியுந்
தொளைபட் டுருவத் தொடுவே லவனே. (4)

அநுபூதிக்கு திருப்புகழ், அலங்காரம் இவற்றைவிடவும் சிறப்பு உண்டு. அநுபூதியை உபநிஷத்துகளில் ஒன்றென்றும் சொல்லுவோர் உண்டு. ஏனென்றால் சிக்கலில்லாத, எளிமையான பாக்களின் மூலம் மெய்ப்பொருள் தத்துவத்தையே வெறும் ஐம்பத்தியொரு பாக்களில் சொல்லியிருக்கிறார் அருணகிரி. இவை ஒரே சமயத்தில் ஒரு நூலாக எழுதப்பட்டதில்லை. மாறாக பல்வேறு காலகட்டங்களில் திரட்டப்பட்டவை இந்தப் பாடல்கள். சரி இந்த அருமையான பாடலுக்கும் பொருள் பார்ப்போமா?

//கிளைபட் டெழுசூ ருரமுங் கிரியுந் தொளைபட் டுருவத் தொடுவே லவனே//
முருகப் பெருமான் சூரபத்மனை கொன்ற கதை உங்களுக்கெல்லாம் தெரிந்திருக்கும். ஒரு சின்ன recap பார்ப்போமா? சூரபத்மன் தோல்வியின் விளிம்பில் ஒரு மாமரத்தின் வடிவம் எடுத்தான். பல கிளைகள் விட்டு பரந்து வளர்ந்து மரத்தின் வடிவில் இருந்த சூரனையும்.. கிரியும் - இது க்ரௌஞ்சனைக் குறிக்கும். க்ரௌஞ்சன் என்பவன் சூரனின் தளபதிகளில் ஒருவன். அவன் மலை உருவத்தில் நின்றான். இந்த இரண்டு பேரையும் துளை விழும் அளவிற்கு வேலால் அடிக்கக்கூட வேண்டியிருக்கவில்லை. முருகனின் வேல் அவர்களின் மேல் பட்டவுடனேயே அவர்கள் அழிந்தார்கள்.

இப்படியும் எடுத்துக்கலாம். கிளைன்னா உறவுகள் னும் ஒரு பொருள் வரும். தாரகன், சிம்மமுகன் என்று இரு சகோதரர்களுடன் வந்த சூரபத்மனையும்..

கடைசியா.. இதுதான் இவ்வரிகளுக்கு உண்மையான பொருள். உறவுகளினால் வரும் சூரையும் (துன்பம்), ஆணவம் என்னும் நம்முள் வளர்ந்து நிற்கும் கிரியும் (மலை)யையும் அழிக்க ஞானமெனும் வேலை எறியவேண்டாம். தொட்டாலே போறும். எப்படி வேலால் தொடப்படுவது? அவனை நினைத்தாலே மட்டுமே அது சாத்தியம். அப்படிப்பட்ட வேலை உடைய வேலாயுதனே...

இப்போது புரிகிறதா? ஏன் அநுபூதியை உபநிஷத்துகளில் ஒன்றாக கருதுகிறோம் என்று. மேலோட்டமாக படிப்போருக்கும் பொருள் புரியும். அதுவும் நல்ல பொருள் தான். கொஞ்சம் படித்தோருக்கு இன்னும் தத்துவார்த்தமான பொருளும் உள்ளே அடங்கியிருக்கும். யாருக்கு என்ன லெவலோ அந்த அளவிலேயே, மெய்ப்பொருளை விளக்குபவர் அருணகிரிநாதர்.

//வளைபட்டகைம் மாதொடு மக்க ளெனுந் தளைபட் டழியத் தகுமோ தகுமோ//
இது ரொம்ப ஈஸி புரிஞ்சுக்கறதுக்கு.

வளைகள் நிறைய அணிந்த கைகளை உடைய மாது (மனைவி) மற்றும் மக்கள் - நம் குழந்தைகள். பெண்ணீயவாதிகள்லாம் அடிக்க வரதுக்கு முன்னாடி சொல்லிடறேன். இதே வரியை 'தாலிகட்டு கையுடை பதியும்'னு இதைப் படிக்கும் பெண்கள் மாத்திக்கலாம். முக்கியம் பெண்களோ, ஆண்களோ, குழந்தைகள் இல்லை. பந்தம், பாசம் போன்ற தளைகள் தான். இராகவன் சொன்னது போலவே அடிமைத்தளையை நினைவில் வைத்துக்கொள்வோம். பெண்களோ, குழந்தைகளோ, திருமணம் செய்வதோ பிரச்சனையா? திருமணம் தான் பிரச்சனைன்னா முருகனைப் பாடிய நம் தமிழ் முன்னோர்கள் அதை இன்னமும் சடங்காக வைத்திருப்பார்களா? க்ருஹஸ்தர்களுக்கென்று முக்கியமான இடமும் வடமொழியை முக்கியமாக உடைய சமயங்களிலும் சொல்லிருக்கிறார்கள். case in point: சீதையின் தந்தை சீரத்துவஜ ஜனகன்.

மேலும், வாரியாரின் சொற்படி இறைவன் நமக்கு ஆசிரியனாக இருக்கவே மீனாஷியை மணம் புரிந்தான். ஏன்? விரல்விட்டு எண்ணுவது குழந்தைகளுக்கு எளிது. அதனால் ஆசிரியரும் விரல்விட்டு எண்ணிக்காண்பிப்பார். அதற்காக ஆசிரியருக்கும் விரல் விட்டு எண்ணினால் தான் இரண்டும் இரண்டும் எவ்வளவென்று தெரியும் என்று சொல்லமுடியுமா? அப்படியே முருகனும் வள்ளியையும், தெய்வானையும் மணந்தான். அப்படி அவனே மணவாளனாய் இருக்கையில் திருமணம் வேண்டாமென்று சொல்ல முடியுமா?

பிறகு ஏன் இப்படி அருணகிரி சொல்லுகிறார்? காரணம் இருக்கிறதே. மனைவியும் மக்களும் முக்கியந்தான். இதை கல்யாணமவர்களும் ஏன் ஆகாதவர்களும் உங்களில் புரிந்திருப்பீர்கள். கோயிலுக்கு போனால் கூட தந்தையின் உடல்நிலை எப்படி இருக்கிறதோ, நம் மகளுக்கு நல்ல கணவன் வாய்ப்பானா, மகன் தவறான வழியில் போகாமல் இருப்பானா, நம் மனைவி சந்தோஷமாக இருக்கிறாளா, அம்மா சவுக்கியமாக இருக்கிறாளா இப்படித்தான் கண்ணை மூடியவுடன் தோன்றும். இது தவறில்லை. ஏனென்றால் நம் நிலை அதான். இறைவனை நினைக்கக்கூட இவை (நினைப்புகள்) இடையிலே நிற்கும்போது அவனை அடையவும் முடியுமா? இவை முக்கியமில்லையா? முக்கியம் தான். ஆனால் அவைகளை விட முக்கியம் இறைவன். இப்படியாக இந்த உலகச் சழக்கைகளில் (materialistic என்றும் கொள்ளலாம்) சிக்கித் இறைவனை நினையாமல் இவற்றில் மட்டுமே அடிமையாக இருந்துவிடும் நிலை தகுமா? ஏன் தகுமோ தகுமோ என்று இருமுறை கேட்கிறார்? ஏனென்றால், கூப்பிடாமலேயே ஓடிவந்து அருளும் கருணைக்கடலான கந்தனை நினைந்தும் நான் இன்னும் விமோசனம் பெறாமல் இந்த அடிமைச் சங்கிலிகளில் சிக்கி சுழல்வது நியாயமா முருகா? இது உனக்கே அடுக்குமோ? இப்படி நான் இருப்பது உனக்குத்தானே இழுக்கு என்று emphasize செய்கிறார் அருணகிரியார்.